WYPALENIE ZAWODOWE TERAPEUTY ZAJĘCIOWEGO
Wypalenie zawodowe terapeuty zajęciowego - przyczyny
Wypalenie zawodowe ogólnie opisuje się jako stan wyczerpania cielesnego, duchowego lub uczuciowego. Trudno jest określić dokładny początek tego procesu. Sugeruje to iż proces ten zaczyna się bardzo powoli i niezauważalnie, a ujawnia się nagle i z dużą siłą. Objawy mają ogromny wpływ na życie zawodowe, czas wolny od pracy, relacje, związki partnerskie i funkcjonowanie terapeuty zajęciowego w rodzinie.
Rola zawodowa w jakiej jest terapeuta zajęciowy wymaga od niego zaangażowania emocjonalnego w sprawy innych ludzi, co rodzi ryzyko braku dystansu do problemów podopiecznych pomocy społecznej, co w efekcie może doprowadzić do bardzo głębokiego ich przeżywania, a nawet traktowania jako własnych. Ta właśnie zależność, prowadzi do stopniowej utraty energii i w konsekwencji do wypalenia zawodowego.
Drugą grupą czynników, są czynniki wynikające z kontaktów z przełożonymi i współpracownikami. Rodzą one często stresujące sytuacje, z którymi nie zawsze terapeuta zajęciowy może sobie poradzić.
Kolejny czynnik wypalenia zawodowego terapeuty zajęciowego związany jest z rolą zawodową, ze środowiskiem fizycznym pracy, ze sposobem wykonywania pracy, rozwojem zawodowym, stylem kierowania, przeciążeniem nadmierną ilością obowiązków, niedostosowaniem czasu i środków do zleconych zadań.
To, czy a jeśli to kiedy wypalenie nastąpi, zależy od wielu czynników osobistych i środowiskowych. Jako szczególnie ważne wymienia się:
1. Terapeuta zajęciowy stawia sobie wysokie wymagania przy niewielkich możliwościach wpływu na sytuację;
2. Terapeuta podejmuje działania niezgodne ze swoimi wartościami, nadmiarowe zachowania agresywne lub uległe;
3. Skłonność do wyolbrzymiania porażek;
4. Brak lub mała dbałość o swoje ciało, dietę, ćwiczenia fizyczne, rytm snu, relaks i podstawową higienę;
5. Perfekcjonizm i nad odpowiedzialność;
6. zaniedbywanie rozwoju zawodowego nie uczestniczenie w szkoleniach, warsztatach;
7. Brak partnerskich relacji w zespole terapeutycznym;
8. Brak lub słaba organizacja czasu prywatnego i czasu pracy.